به گزارش سینماپرس، «وقت سحر» به عنوان ویژه‌برنامه سحر شبکه افق با اجرای صابر خراسانی با محوریت موضوع مهدویت با دعوت از یک بازیگر جانباز و کاربلد حوزه دفاع مقدس به حوزه خاطرات جنگ و سریالی با حال و هوای مقاومت رفت. ایرانمنش در بخشی از این گفتگو درباره سریال «وفا» صحبت کرد که عید نوروز سال ۱۳۸۵ از شبکه ۳ سیما پخش شد؛ سریالی که در اعتراض به سیاست‌های اسرائیل علیه لبنان و ایران ساخته شد. در «وفا» جوانی به نام ژوبین پناهی (پوریا پورسرخ) را می‌بینیم که به جرم جاسوسی برای اسرائیل در ایران زندانی است. شاید بخش قابل توجه این سریال علاوه بر عاشقانه‌های ژوبین و وفا، مأموریت ترور حسین ابوزید باشد که نقش این مجاهد استشهادی لبنانی را محمدحسین لطیفی کارگردان به رضا ایرانمنش سپرد. این سریال که در لبنان فیلمبرداری شده بود، در دومین جشنواره فیلم پلیس موفق شد جایزه ویژه هیئت داوران را دریافت کند. در ابتدای گفت‌وگوی ایرانمنش به جهت همشهری بودن با «حاج قاسم» همه‌چیز به خاطره از آن سردار دل‌ها ختم شد. «من سالیان سال، در جوار حاج قاسم سلیمانی بودم. هر بار که در بیمارستان بستری می‌شدم حاج قاسم به عیادتم می‌آمد، حتی در وضعیتی که از روی گوشی ممکن بود حاجی را رصد کنند به اطرافیانش می‌گفته که من باید بروم بیمارستان!»

۵ روز حاج قاسم نخوابیده بود!

او سپس به خاطره‌ای جالب و قابل تأمل از کربلای یک اشاره کرد که حاج قاسم پنج روز نخوابیده بود. بازیگر نقش اول فیلم «دکل» و «سجاده آتش» تصریح کرد: یادم می‌آید کربلای یک، پنج روز بود که حاج قاسم اصلاً نخوابیده بود. ما برگشتیم خط را به بچه‌ها سپردیم و آن‌ها پدافند کردند. حاج قاسم گفتند بچه‌ها من خیلی خسته‌ام؛ کسی هست مرا ببرد اهواز، ساعت ۶ صبح جلسه دارم، می‌خواهم در ماشین استراحت کنم. گفتم حاجی خودم هستم، کنار من نشست با شهید دلیجانی، هر دو آن‌قدر خسته بودند تا اهواز تکان نخوردند.
ایرانمنش خاطرنشان کرد: مردم بدانند اقتداری که الان داریم به برکت وجود حاج قاسم‌ها و شهدایی است که کم و بیش نام‌هایشان را در تابلوها به اسم شهدا می‌بینیم، راحت از کنارشان نگذریم. آن مسئولانی که به این میزهای مدیریت تکیه زده و فکر مردم را نمی‌کنند بدانند که شهدا از آن‌ها نمی‌گذرند. خبری از بازیگری نیست، فقط می‌آیند عکسی بگیرند... او سپس به بازی نکردن در سینما، تلویزیون و کم‌کاری‌هایش اشاره کرد و گفت: کار حالم را خوب می‌کند و باعث می‌شود سرِپا بشوم، اما نه از صداوسیما، نه از سینما و نه کارگردان و تهیه‌کننده‌ای به من پیشنهادی نمی‌دهند. به قول برخی از جانبازان عزیز، وقتی به بیمارستان می‌رفتیم با دوربین و عکاس سراغ‌مان می‌آمدند و عکسی می‌گرفتند. بعد از چند سال بیمارستان رفتن، این هم طبیعی شد و دیگر بیمارستان هم نیامدند. از بنیاد جانبازان هم توقعی ندارم، خیلی زحمت کشیده‌اند که یک هفته پیش به من گفتند برو فلان جا واکسن بزن!

او در بخش پایانی گفتگو به کاندیدا شدنش در جشنواره فیلم فجر به خاطر فیلم «سجاده آتش» و اینکه دوست داشت در فیلم «از کرخه تا راین» ابراهیم حاتمی‌کیا بازی کند، اشاره کرد و افزود: دوست داشتم در فیلم «از کرخه تا راین» نقش سعید که علی دهکردی بازی کرده را بازی می‌کردم، چون هر بار که این فیلم را می‌بینم خودم را جای آن جانباز شیمیایی می‌گذارم و فکر می‌کنم آنجا می‌توانستم حرف دلم را بزنم.